Ο κος Ψυχογιός τόνισε ότι η σημερινή Κυβέρνηση με το παρόν νομοσχέδιο συνεχίζει τη νεοφιλελεύθερη και αδιέξοδη πολιτική που η ίδια είχε δρομολογήσει την προηγούμενη περίοδο και δεν μπορεί να κρύβεται πια πίσω απ’ τις, δήθεν, ευθύνες άλλων, τόσο στο θέμα των εργασιακών όσο και σε άλλα ζητήματα της μη θωράκισης της χώρας, είτε για την αντιπλημμυρική προστασία και τις περιβαλλοντικές παρεμβάσεις, είτε στην πλήρη υποβάθμιση του συστήματος υγείας και την υπέρβαση των υγειονομικών για να κρατηθεί όρθιο, είτε στην υποχρηματοδότηση της παιδείας, είτε στην οριστική και πλήρη εξαθλίωση των εργαζομένων και τη διάλυση των εγγυήσεων που είχαν απομείνει στο εργατικό δίκαιο.

Επισήμανε ότι σε η εφαρμογή των νέων διατάξεων, οι οποίες είναι επιβαρυντικές, θα είναι επί το δυσμενέστερο για τους εργαζόμενους, καθώς θα γίνει μέσα σε ένα περιβάλλον, όπου το ΣΕΠΕ είναι ουσιαστικά παροπλισμένο και δεν αδρανοποιημένο.

Αναφερόμενος στις διατάξεις του  νομοσχεδίου κατηγόρησε την Κυβέρνηση ότι έρχεται να νομιμοποιήσει την εργασιακή ζούγκλα που ήδη έχει αφήσει να διαμορφωθεί. Με τη «δυνατότητα» της δεύτερης δουλειάς, που στην ουσία καταργεί το οκτάωρο, την διάλυση της εγγύησης της οκτάωρης ανάπαυσης και της οκτάωρης κοινωνική ζωής, ένα κεκτημένο που χρειάστηκαν θυσίες για να κερδηθεί. Κατηγόρησε τη ΝΔ ότι εξαργυρώνει γραμμάτια, ικανοποιώντας το πρόδηλο αίτημα των μεγάλων, κυρίως, εργοδοτών για ακόμα χαμηλότερους μισθούς και το βαφτίζει ως «ελευθερία επιλογής», ως ένα «νέο κόσμο ελευθερίας» που αποδεσμεύεσαι από περιορισμούς.  Γιατί με τις συνθήκες που έχουν επικρατήσει αναγκάζει τους εργαζόμενους να έχουν ανάγκη να δουλέψουν δύο και τρεις δουλειές για να βγάλουν τα προς το ζην, σε πολύ δύσκολες συνθήκες τις περισσότερες φορές και σε μια λογική του «ζω για να δουλεύω και όχι δουλεύω για να ζω».

Πρόσθεσε πως ενώ άλλες χώρες αξιοποιούν αυτή την ψηφιακή εποχή σαν ένα παράγοντα μείωσης των ανισοτήτων, μείωσης των ωρών εργασίας, με ίδιες ή και καλύτερες απολαβές, εδώ μιλάμε για ακριβώς το αντίστροφο. Η Ελλάδα γυρίζει 100 χρόνια πίσω, ο εργαζόμενος αναγκάζεται να δουλεύει 12 και 13 ώρες τη μέρα και αντί αυτό να καταπολεμηθεί, γίνεται κανόνας και μάλιστα έχει το θράσος ο Υπουργός να ειρωνεύεται τις κινητοποιήσεις.

Υπενθύμισε ότι πρόσφατα συνέβησαν δεκάδες εργατικά ατυχήματα γιατί παραβιάστηκαν βασικές δικλείδες του εργατικού δικαίου. Μάλιστα η Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων Τεχνικών Επιχειρήσεων της χώρας έβγαλε μια ανακοίνωση στην οποία αναφέρει ότι μόνο το 2023 έχουμε 135 νεκρούς από εργατικά ατυχήματα και 229 τραυματίες.

Η κοινωνία ζει σε ένα καθεστώς φόβου και ανασφάλειας, ανέφερε ο βουλευτής και συνέχισε λέγοντας, φοβάται ο άλλος εάν θα πάει να δουλέψει και αν θα γυρίσει, φοβάται εάν θα μπει στο τρένο, φοβάται εάν θα του πάρουν το σπίτι, φοβάται εάν θα του κόψουν το ρεύμα, φοβάται τα πάντα, φοβάται στη γειτονιά του –γιατί και αυτή η έννοια της ασφάλειας έχει μειωθεί- και ο κος Γεωργιάδης αντί να προβληματιστεί γι’ αυτά, πανηγυρίζει.

Κατηγόρησε την Κυβέρνηση ότι εισάγει και στη χώρα μας συμβάσεις κατά παραγγελία, που στην ουσία τους είναι συμβάσεις μηδενικών ωρών, επιδεινώνοντας την εργασικαή εκμετάλλευση με ακόμα πιο «ευέλικτες» μορφές εργασίας και ενισχύοντας το «brain drain». Γιατί όταν  ο εργαζόμενος δεσμεύεται να είναι σε εργασιακή ετοιμότητα για όποτε και όσο τον χρειάζεται η επιχείρηση με ειδοποίηση εντός 24 ωρών, χωρίς να πληρώνεται για την υπερεργασία, χωρίς υπερωρίες, χωρίς σαββατοκύριακα ή νυκτερινά δεν θα έχει κανείς λόγο να αναζητήσει δουλειά εδώ με αυτές τις συνθήκες.

Το ίδιο αποτέλεσμα έχει όμως και το ξήλωμα των βασικών εγγυήσεων για την εξαήμερη εργασία, που ακόμα και στα πιο δύσκολα μνημονιακά χρόνια δεν τέθηκε και σήμερα, παρά τον αγώνα του ΣΥΡΙΖΑ και τις θυσίες του ελληνικού λαού για να βγει η χώρα απ’ τα μνημόνια, η ΝΔ νομοθετεί κατά παραγγελία των μεγάλων βιομηχανιών για να καλύψει τις βάρδιες του Σαββατοκύριακου χωρίς προσλήψεις. Αντί να πάμε στο επτάωρο ή στην τετραήμερη εργασία, πάμε στην εξαήμερη και πολλές φορές στην επταήμερη με την Κυριακάτικη αργία να καταργείται.

Ολοκληρώνοντας την τοποθέτησή του ο βουλευτής ανέφερε πως στον 21ο αιώνα θα έπρεπε να γίνεται μια προσπάθεια ο εργαζόμενος να έχει περισσότερο χρόνο για τη ζωή του και την οικογένειά του, αλλά επειδή η Κυβέρνηση είναι «ό,τι πιο παλιό από το παλιό», ανασύρει συνταγές απαρχαιωμένες, σκουριασμένες, νεοφιλελεύθερες, που όπου εφαρμόστηκαν διέλυσαν την αγορά εργασίας και τις αναπτυξιακές δυνατότητες, συγκεντρώνοντας τον πλούτο στα χέρια λίγων. Ποιος δεν θυμάται άλλωστε τα λόγια του κ. Χατζηδάκη ότι κάποιος θα έχει την ελευθερία να πάει να μαζέψει και τις ελιές του, αλλά και αυτό θέλετε να το κάνετε ακόμα χειρότερο, αφαιρώντας την υποχρέωση του εργοδότη να καταχωρήσει στο πληροφοριακό σύστημα την αλλαγή ωραρίου. Μάλιστα η Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το ανεξάρτητο συμβουλευτικό όργανο της πολιτείας για θέματα δικαιωμάτων ήταν καταπέλτης για το νομοσχέδιο σας.

Τέλος αναφέρθηκε στο ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε αυτό το περιβάλλον λέγοντας: «Υπάρχει, όμως, άλλος δρόμος; Υπάρχει και αυτός δόθηκε -και το λέω προς όλες τις πτέρυγες αυτό, κυρίως τις προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις να μην το ξεχνάνε- με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όταν καταργήθηκαν διατάξεις του δεύτερου μνημονίου, του υποκατώτατου μισθού, αυξήθηκε για πρώτη φορά ο κατώτατος μισθός, επανήλθαν πολλές συλλογικές συμβάσεις εργασίας με άμεσες συνέπειες για τους εργαζόμενους, λειτούργησε ουσιαστικά και ενισχύθηκε το ΣΕΠΕ, με ελέγχους και πρόστιμα σε μεγάλους ομίλους και τράπεζες που συμμορφώθηκαν στην εφαρμογή του νόμου, θεσπίστηκε ο βάσιμος λόγος απόλυσης, νομοθετήθηκε η συνευθύνη για τους εργολαβικούς εργαζόμενους και έγιναν τριμερείς συμφιλιωτικές διαδικασίες με αποτέλεσμα να καταπολεμηθούν αυθαιρεσίες και καταχρηστικές πρακτικές και απειλές των εργοδοτών και πολλά άλλα.

Αυτός, λοιπόν, είναι ο δρόμος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που πρέπει να ακολουθήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία το επόμενο διάστημα, με ξεκάθαρο σχέδιο, με δύο κόσμους που εκπροσωπούμε σε δύο οριζόντιες γραμμές, όπως είναι η εργασία και τα κοινωνικά δικαιώματα και να είμαστε στην πρώτη γραμμή και μέσα και έξω από τη Βουλή, με την πρώτη ευκαιρία να καταργήσουμε αυτές τις διατάξεις, αλλά και να υπερασπιστούμε τον κόσμο της εργασίας μέχρι τότε.»