Το Euro 2024 πρόσφερε μεγάλες ποδοσφαιρικές στιγμές, αλλά και ηχηρές απαντήσεις

Άρθρο του Γ. Ψυχογιού στην Εφημερίδα των συνταξιούχων “60+”

Παρακολούθησα το Euro 2024 που τελείωσε πριν λίγες μέρες και σαν άνθρωπος που έχω υπηρετήσει το ποδόσφαιρο για πολλά χρόνια μέσα στα γήπεδα, αλλά και σαν ευρωπαίος πολίτης. Πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι που είναι πάντα πολύ ενδιαφέρον, δεν μπορώ να μην σχολιάσω και το γεγονός ότι όλο και περισσότερο οι ομάδες αποτελούνται από παίκτες που έχουν γεννηθεί ή μεγαλώσει σε χώρες της Ευρώπης και είναι μεταναστευτικής καταγωγής. Είναι άνθρωποι που αγωνίζονται κανονικά και προσφέρουν ανελλιπώς τις υπηρεσίες τους στις εθνικές ομάδες των χωρών αυτών, έχοντας μέσα από τον αθλητισμό ενταχθεί πλήρως σε αυτές τις κοινωνίες.

Αν κανείς σκεφθεί ότι το μεταναστευτικό ήταν από τα ζητήματα που βρέθηκαν στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης στις πρόσφατες Ευρωεκλογές και στη συνέχεια στις εκλογές σε Αγγλία και Γαλλία, αντιλαμβάνεται εύκολα την υποκρισία της ακροδεξιάς σε ένα ακόμα θέμα που εδώ και χρόνια εργαλειοποιεί επιχειρώντας να δηλητηριάσει την κοινωνία και να δημιουργήσει κοινωνικό αυτοματισμό.

Άλλωστε, η Ευρώπη αναπτύχθηκε μέσα από το κράτος δικαίου, το σεβασμό της διαφορετικότητας κι ένα πλαίσιο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων για όλους όσους ζουν στο έδαφός της. Ένα πλαίσιο, δηλαδή, το οποίο ανταποκρίνεται στις βασικές αρχές της και σέβεται τις προβλέψεις των ιδρυτικών της Συνθηκών και κειμένων.

Στην στρατηγική της ένταξης προσφύγων και μεταναστών, το ποδόσφαιρο ως το πιο λαϊκό άθλημα, μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο. Τόσο το επαγγελματικό, όσο κυρίως, το ερασιτεχνικό. Το ποδόσφαιρο στη γειτονιά, το χωριό, τις μεγάλες πόλεις.

Κι αυτό γιατί είναι ένα μεγάλο «σχολείο» για την συλλογικότητα, την συνεργασία, τους κανόνες, τους στόχους, τον σεβασμό στον συμπαίκτη και τον αντίπαλο, τη λογική πως ό,τι και να γίνει δεν πρέπει κανείς να τα παρατάει μέχρι το τέλος. Αλλά κυρίως για την όσμωση των μεταναστών με την τοπική κοινωνία και τις ιδιαιτερότητές της, αλλά και η κατανόηση, η γνωριμία των ντόπιων (locals), με τους συμπαίκτες και τις κοινότητές τους.

Προφανώς, ο αθλητισμός δεν είναι ο μοναδικός μηχανισμός ένταξης σε μια κοινωνία. Ισχυροί μηχανισμοί είναι η παιδεία, η εργασία, η συμμετοχή σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, ώστε να μην υπάρχουν «αόρατοι» για την Πολιτεία και να προωθείται μια κοινωνία συνοχής που είναι προς όφελος όλων.

Όμως, για κάποιους που επιμένουν να εθελοτυφλούν, να επενδύουν στο φόβο και τους αποκλεισμούς, να θεωρούν ανθρώπους ως Α’ ή Β’ κατηγορίας, να εμφανίζονται ως δήθεν περισσότερο πατριώτες, στην Ιταλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ολλανδία, τη Δανία και αλλού, το Euro 2024 όπως και οι Ολυμπιακοί Αγώνες που ακολουθούν, αποτελούν μια εύκολη και ταυτόχρονα ηχηρή απάντηση στον λαϊκισμό και τους μύθους που καλλιεργούν όλα αυτά τα χρόνια.